Park Narodowy Yellowstone

Położony na pograniczu trzech stanów: Wyoming, Montany i Idaho, Yellowstone to najstarszy park narodowy na świecie.

Yellowstone to także jeden wielki wulkan. Jego najbardziej spektakularna erupcja miała miejsce 630,000 lat temu. W wyniku tego wybuchu powstało ogromne zagłębienie w szczytowej części wulkanu, dziś znane jako Yellowstone Caldera. Przez setki tysięcy lat, kaldera wypełniała się potokami lawy, tworząc wulkaniczny płaskowyż, który stanowi serce parku.

Wzburzone kałuże gorącego błota, zbocza usiane drzewami ugotowanymi przez parę, dziwne zapachy i niezwykły krajobraz – witaj w krainie wulkanów!

Ze względu na olbrzymią powierzchnię (ponad 8,000 kilometrów kwadratowych), odległość od dużych miast i kosmiczne ceny zakwaterowania w okolicy, zaplanowanie podróży na własną rękę stanowi spore wyzwanie. Na szczęście, w przeciwieństwie do parków narodowych Rocky Mountain (zobacz wpis: Góry Skaliste) i Arches, do Yellowstone nie trzeba robić rezerwacji. Wystarczy karta „America the Beautiful” za 80 dolarów i można zwiedzać!

Na wizytę w Yellowstone przeznaczyliśmy półtora dnia. Pierwszego dnia zdecydowaliśmy się na Upper Loop (Górną Pętlę), a drugiego na Lower Loop (Dolną Pętlę) oraz Park Narodowy Grand Teton. Na blogu rozdzieliliśmy te dwa dni na dwa wpisy: dzisiejszy o Yellowstone, a kolejny o Grand Teton.

W dzisiejszym wpisie przybliżymy i odczarujemy Park Narodowy Yellowstone. Dowiesz się m.in z czego słynie i jak wygląda ten niezwykły zakątek Stanów Zjednoczonych. Jeśli planujesz wyprawę do Yellowstone, znajdziesz tu także garść praktycznych porad.

Ruszamy? Ruszamy!

Zwiedzanie Yellowstone

W samym sercu Gór Skalistych, nad rzeką Yellowstone, leży słynny na cały świat Park Narodowy Yellowstone – Park Żółtego Kamienia. Przez wiele lat należał do najmniej znanych terenów amerykańskiego Dzikiego Zachodu. Nawet rdzenni Amerykanie rzadko zapuszczali się w te góry, wierząc że strzegą ich nadprzyrodzone moce. Miały one ujawniać swoją potęgę słupami pary i bulgoczącej wody, której towarzyszyły przerażające dźwięki.

Obfitość zwierzyny, zwłaszcza bizonów, przyciągnęły tu traperów i awanturników. Szczyt handlu futrami przypadł na lata 30-te dziewiętnastego wieku, gdy tereny dzisiejszego parku zmonopolizowały trzy wielkie kompanie handlowe: Hudson Bay Company, lokalna Rocky Mountain Fur Company oraz Northwest Fur Company z Montrealu.

Zmierzch tych kompanii zbiegł się w czasie z emigracją mormonów, wojną z Meksykiem oraz wybuchem gorączki złota w Kalifornii, Montanie i Kolorado (zobacz wpis: Denver – Gorączka Złota w Kolorado). Informacja o poszukiwaczach złota, penetrujących okolice pięknych wodospadów, gejzerów i kanionów pojawiła się w lokalnej prasie w Montanie. W ten sposób powstała legenda Yellowstone, która dotarła do rządu federalnego USA.

19 września 1870 roku grupka odkrywców zebrała się przy ognisku, aby omówić wrażenia z podróży po tych niezwykłych górach. Cornelius Hedges rzucił pomysł, że obszar Yellowstone nigdy nie powinien stać się własnością jednostki, a raczej powinien należeć do całego narodu, pod opieką rządu Stanów Zjednoczonych. W ten sposób, na biwaku pod gołym niebem, powstała pierwsza na świecie idea parku narodowego. Dwa lata później, Ulysses J. Grant, prezydent USA, podpisał ustawę o założeniu Parku Narodowego Yellowstone.

Dojazd do Yellowstone

Budzik zadzwonił o 4:00 rano. Nieco zaspani opuściliśmy Antler Motel w Greybull, przytulny i rodzinny motelik typu mom-and-pop. Udaliśmy się na zachód, w dwugodzinną podróż po bezdrożach Wyoming. Podobnie jak wczoraj (zobacz wpis: Mount Rushmore – Bighorn National Forest), nie spotkaliśmy ani jednego auta. Towarzyszyły nam za to zające białoogonowe (Lepus townsendii), wyskakujące na drogę średnio co dwie minuty.

Bramy wjazdowe

Naszym celem był Park Narodowy Yellowstone, a konkretnie East Entrance – brama wschodnia. To jedna z najrzadziej wybieranych bram wjazdowych do parku. Gros turystów przybywa od północy (North Entrance), ponieważ półtorej godziny drogi stąd znajduje się międzynarodowe lotnisko w Bozeman, Montana. Przylatuje się tu na przykład z Atlanty, Chicago, Denver, Las Vegas, Los Angeles i San Francisco. Dodatkowo, North Entrance to jedyny wjazd do Yellowstone czynny przez cały rok.

Popularna jest też brama południowa (South Entrance), nieopodal grupy gejzerów West Thumb nad jeziorem Yellowstone. Wybierają ją osoby podróżujące z Salt Lake City przez Park Narodowy Grand Teton, choć to daleka droga. Odległość między Salt Lake City a południową bramą wjazdową do Yellowstone wynosi aż 535 kilometrów.

Posłuchaj jak ryczą niedźwiedzie grizzly w Yellowstone:

Gdy zjawiliśmy się przy budce wjazdowej Southeast Entrance, było jeszcze ciemno, a termometr wskazywał -3°C. Przywitał nas zapach siarki i kilka nieśmiałych jeleni, które szybko zniknęły gdzieś w krzakach. Zjedliśmy śniadanie (kanapki z serem, szynką i naszym ulubionym sosem Chick-Fil-A) i mijając jezioro Yellowstone udaliśmy do pierwszej atrakcji: wulkanu błotnego Mud Volcano.

Upper Loop (Górna Pętla)

Mud Volcano

Fascynujące i tajemnicze błotne zjawiska, które można tu zobaczyć, należą do najbardziej kwaśnych w całym parku. Głęboko pod ziemią, przy wulkanie błotnym buzuje siarkowodór, wykorzystywany przez niektóre mikroorganizmy jako źródło energii. Pomagają one przekształcać gaz w kwas siarkowy, który następnie rozkłada skały na glinę. Siarkowodór, para, dwutlenek węgla i inne gazy spektakularnie wybuchają przez warstwy błota, tworząc intrygujące widowisko.

Wiosną, w okolicach Mud Volcano pojawiają się niedźwiedzie grizzly, poszukując zwierząt padłych po zimie. Specyficzny zapach siarki nie odstrasza też bizonów, których stada przechadzają się po szlaku i w okolicy.

Stożek Mud Volcano, przypominający wulkan o wysokości i szerokości 9 metrów, wyrzuca w powietrze cuchnące błoto. Bogaty w siarczki żelaza i zasilany intensywnymi wyziewami gazów, stale podmywa tylną ścianę kaldery. Choć dziś przyciąga wielu turystów, pierwszym odkrywcom Yellowstone wydawał się „odpychający i przerażający”.

Opuszczając Mud Volcano, nagle drogę spowiła mgła. W dosłownie kilka minut stała się tak gęsta, że musieliśmy zatrzymać się na poboczu. Szybko jednak minęła i wtedy zobaczyliśmy rzekę Yellowstone, nazwaną tak ze względu na żółte kamienie zalegające na jej brzegach. Wytężaliśmy wzrok w poszukiwaniu niedźwiedzi grizzly, lecz nie spotkaliśmy ani jednego. Widocznie schowały się gdzieś w parujących zaroślach.

Mud Volcano – porady praktyczne

• Parking: Niewielki, na kilkanaście aut. Na parkingu dostępne toalety.
• Szlak: Długość pętli – 1 km. Polecany kierunek trasy – przeciwny do ruchu wskazówek zegara. Krótka pętla z parkingu do Dragon’s Mouth Spring i Mud Volcano przystosowana jest dla osób niepełnosprawnych.
• Atrakcje na szlaku: Dragon’s Mouth Spring, Mud Volcano, Grizzly Fumarole i Mud Geyser.

Hayden Valley

W Yellowstone są dwie doliny, w których najczęściej można spotkać bizony i niedźwiedzie grizzly. To tzw. „Amerykańskie Serengeti”: Lamar Valley między Tower Roosevelt a Northeast Entrance oraz Hayden Valley między Mud Volcano a Canyon Village. To właśnie w Hayden Valley utknęliśmy w półgodzinnym korku, spowodowanym przez stado bizonów. Przeniosłam się na pakę Jeepa i stamtąd cyknęłam kilka zdjęć tych ogromnych zwierząt.

National Park Service opiekujący się parkami narodowymi w USA stworzył slogan „Don’t pet the fluffy cows” („Nie głaszcz puchatych krów„), ponieważ turyści nagminnie zbliżali się do bizonów, co kończyło się wypadkami. Bezpieczna odległość między człowiekiem a bizonem powinna wynosić tyle, co długość dwóch autobusów. Bizony wkrótce uwolniły drogę, a my pomknęliśmy w kierunku Wielkiego Kanionu Yellowstone.

Posłuchaj jak wyją kojoty w Parku Narodowym Yellowstone:

Grand Canyon of the Yellowstone

630,000 lat temu w Yellowstone miała miejsce ogromna erupcja wulkaniczna, która opróżniła dużą podziemną komorę pełną magmy. Sufit tej komory powoli się zapadał, tworząc gigantyczną kalderę o szerokości 45 km i długości 75 km. Kaldera zaczęła wypełniać się potokami lawy, które płynęły nieprzerwanie przez tysiące lat. Tak powstał Grand Canyon of the Yellowstone.

Wielokolorowe skały kanionu są efektem hydrotermalnej przemiany ryolitu, skały przypominającej granit. Przyglądając się uważnie ciemnopomarańczowym, brązowym i zielonym obszarom w pobliżu rzeki, można dostrzec wciąż aktywne zjawiska hydrotermalne. Ich aktywność, wraz z działaniem wody, wiatru i trzęsień ziemi, do dziś rzeźbią Kanion Yellowstone.

Podobnie jak Grand Canyon Colorado w Arizonie (zobacz wpis: Wielki Kanion Kolorado), tak i Kanion Yellowstone dzieli się na North Rim (Krawędź Północną) i South Rim (Krawędź Południową). Ponieważ zwiedzaliśmy Yellowstone z południa na północ, rozpoczęliśmy wizytę w Kanionie Yellowstone od South Rim.

South Rim

Na krawędzi południowej znajdują się dwa główne punkty widokowe: Artist Point i Upper Falls Viewpoint. Szlaki prowadzące na tarasy widokowe są krótkie, a na zwiedzanie tej krawędzi warto przeznaczyć około pół godziny.

Artist Point

Artist Point to najczęściej fotografowany widok w Parku Narodowym Yellowstone. Otoczona stromymi ścianami kanionu, rzeka Yellowstone spada z impetem na wysokość ponad 93 metrów jako wodospad Lower Falls.

• Parking: Niewielki, na kilkanaście aut.
• Szlak: 5 minut. Dolny taras widokowy przystosowany jest dla osób niepełnosprawnych.

Upper Falls Viewpoint

Punkt widokowy w miejscu, gdzie ściana wody z Upper Falls spada na wysokość 33 metrów z wulkanicznego klifu. Powyżej wodospadu można dostrzec stary most Canyon Bridge, który dziś znajduje się na szlaku North Rim Trail.

• Parking: Niewielki, na kilkanaście aut. Na parkingu dostępne toalety.
• Szlak: 5 minut. Taras przystosowany jest dla osób niepełnosprawnych.

North Rim

Szlaki prowadzące do punktów widokowych na krawędzi północnej są bardziej wymagające niż te na południu. Warto wziąć pod uwagę, że droga z Brink of Lower Falls przez Red Rock Point po Grand View jest jednokierunkowa. Za Grand View, droga skręca w prawo ku Inspiration Point, a następnie prowadzi w kierunku Canyon Visitor Center. Na wizytę w North Rim warto przeznaczyć około półtorej godziny.

Brink of the Upper Falls

Oprócz malowniczego widoku na wodospad Upper Falls, wiele osób przyjeżdża tu, aby podziwiać spektakularne tęcze. Te pojawiają się zwykle w słoneczne popołudnia.

• Parking: Niewielki, na kilka aut. Na parkingu dostępne toalety.
• Szlak: 5 minut.

Brink of Lower Falls

W zależności od pory roku, nawet 22,715 l/s wody spada z hukiem z wodospadu Lower Falls. W oddali można dostrzec punkty widokowe wzdłuż przeciwległej krawędzi kanionu.

• Parking: Niewielki, na kilkanaście aut. Na parkingu dostępne toalety.
• Szlak: Stromy, prowadzący 180 metrów w dół. Nie rekomendowany przez park dla osób z chorobami serca lub płuc.

Red Rock Point

Kolejna odsłona Kanionu Yellowstone. Można stąd wypatrzyć gniazda rybołowów oraz oznak gorących źródeł (mokre skały w kolorze rdzy lub para). Wodospad Lower Falls prezentuje się stąd wyjątkowo dramatycznie.

• Parking: Niewielki, na kilka aut. Na parkingu dostępne toalety.
• Szlak: Stromy, prowadzący 100 metrów w dół. Nie rekomendowany przez park dla osób z chorobami serca lub płuc.

Inspiration Point

Originalny punkt widokowy Inspiration Point osunął się do kanionu w wyniku trzęsienia ziemi w latach 70-tych. Obecnie można podziwiać stąd Kanion Yellowstone zarówno w górę, jak i w dół rzeki. Wyziewy hydrotermalne na ścianach kanionu powodują silny zapach siarki.

• Parking: Niewielki, na kilka aut.
• Szlak: 5 minut.

Mammoth Hot Springs

Choć zegarki wskazywały wczesną porę, byliśmy już na nogach od ponad ośmiu godzin. Poratowawszy się najdroższą kawą całego wyjazdu (osiem dolarów!) w Albright Visitor Center, pomknęliśmy ku Mammoth Hot Springs, tarasom skalnym przypominających tureckie Pamukkale. Choć rozglądaliśmy się uważnie na wszystkie strony, nie spotkaliśmy tu już niestety żadnych dzikich zwierząt.

Wulkaniczne źródło ciepła dla Mammoth Hot Springs pozostaje tajemnicą. Sieć pęknięć i szczelin tworzy system hydrauliczny, który pozwala gorącej wodzie spod ziemi dotrzeć na powierzchnię. Woda pochodzi z deszczu i śniegu padającego na okoliczne góry i wsiąka głęboko w ziemię, gdzie następnie jest podgrzewana. Na powierzchni węglan wapnia odkłada się w postaci trawertynu, skały, która tworzy tarasy Mammoth Hot Springs.

Termofile (mikroorganizmy kochające ciepło) tworzą kolorowe dywany tam, gdzie gorąca woda przepływa przez tarasy. Bezbarwne i żółte termofile rosną w najgorętszej wodzie, z kolei pomarańczowe, brązowe i zielone rozwijają się w chłodniejszej wodzie. Kolory zmieniają się również wraz z porami roku ze względu na różną dawkę światła słonecznego.

Mammoth Hot Springs – porady praktyczne

• Parking: Na miejscu dostępnych jest kilka parkingów, m.in przy Main Terrace i Upper Terraces, a także przy Opal Terrace i nieco dalej w okolicach Albright Visitor Center.
• Szlaki: Mammoth Hot Springs dzielą się na trzy główne części: Main Terrace, Lower Terraces i Upper Terraces. My odwiedziliśmy jedynie Lower Terraces, a szlak wokół Minerva Terrace zajął nam około pół godziny.

Lower Loop (Dolna Pętla)

Grand Prismatic Spring

To trzecie co do wielkości gorące źródło na świecie powstało, gdy woda z powierzchni przeniknęła przez szczeliny w skorupie ziemskiej, aż dotarła do warstw magmy. Tam ogrzewa się do ekstremalnych temperatur (ok. 70 °C), po czym wraca na powierzchnię w formie pary i gorącej wody.

Kolory, które czynią Grand Prismatic Spring wyjątkowym, pochodzą od termofili i mikroorganizmów. Te mikroorganizmy żyją w warstwach otaczających źródło i przybierają różne barwy, w zależności od temperatury wody i jej mineralnych składników. Woda w centrum źródła jest na tyle gorąca, że mikroorganizmy nie są w stanie tam przeżyć. Z tego względu widzimy tam intensywny niebieski kolor, spowodowany przez rozpraszanie światła przez czyste, głębokie wody.

W miarę jak temperatura maleje w kierunku brzegów źródła, różne gatunki bakterii o różnych barwach – od czerwonych, przez pomarańczowe, żółte, po zielone – osiedlają się tam, tworząc wielobarwne pasma. Każda barwa jest wynikiem innych pigmentów wytwarzanych przez te mikroorganizmy, które chronią je przed promieniowaniem słonecznym i pozwalają absorbować energię do przetrwania w ekstremalnych warunkach.

Grand Prismatic Spring z góry

• Parking: Fairy Falls (wpisz w GPS „Steel Bridge Pool”). Choć parking jest dość spory, szybko się zapełnia.
• Szlak: Około pół godziny w jedną stronę, trochę pod górę.

Grand Prismatic Spring z dołu

• Parking: Główny parking nazywa się Grand Prismatic Spring Parking Lot. Podobnie jak parking Fairy Falls, ten również szybko się zapełnia.
• Szlak: Pętla około pół godziny.

Dzień chylił się ku zachodowi, więc udaliśmy się na nocleg do West Yellowstone. Miejscowość położona w Montanie jest jedną z najlepszych baz wypadowych do Parku Narodowego Yellowstone. Płaci się tu wyłącznie za lokalizację, bo standard moteli, które zwykle kosztowałyby trzy razy mniej, jest raczej niski. Najtańszy motel, jaki znaleźliśmy (a podróżowaliśmy po sezonie), zaśpiewał nam kwotę 400 zł od osoby. Więcej płaciliśmy tylko w Nowym Jorku. Na szczęście, w motelu była ciepła woda i mogłam zmyć z włosów zapach siarki.

Old Faithful Basin

Choć prognoza pogody na dzisiaj nienajlepsza, bez żalu opuszczamy motel Travelers Lodge w West Yellowstone. Dziś przed nami dwie części Yellowstone: Old Faithful i West Thumb, a po południu Park Narodowy Grand Teton (w następnym wpisie) i nocleg w stanie Idaho.

Old Fathful Basin to piąte pod względem wielkości największe skupisko aktywnych gejzerów na Ziemi. Wyprzedzają je jedynie gejzery w Rosji, Chile (zobacz wpis: Atacama – Najbardziej sucha pustynia na świecie), Nowej Zelandii i Islandii.

W ciągu ostatnich dwóch milionów lat w Yellowstone miały miejsce trzy duże erupcje – a wulkan jest nadal aktywny. Częściowo stopiona skała lub magma może znajdować się zaledwie 5-13 metrów pod ziemią. Ta magma zapewnia pierwszy składnik cech termicznych: ciepło. Deszcz i śnieg dostarczają drugi składnik: wodę. Woda przenika ponad kilometr pod powierzchnię, gdzie jest podgrzewana. Podziemne szczeliny zapewniają trzeci składnik: naturalny system wodno-kanalizacyjny. Gorąca woda unosi się przez kanały, tworząc gorące źródła i gejzery.

Old Faithful

Old Faithful nie jest największym gejzerem w parku, ale za to jest dość przewidywalny. Średnie przerwy między erupcjami wynoszą około półtorej godziny (między 50 a 127 minut). Erupcja zwykle trwa od 1,5 do 5 minut, wyrzucając nawet 32,000 litrów wrzącej wody na wysokość do 55 metrów. Godzinę najbliższej erupcji można sprawdzić na wielkich tablicach w Old Faithful Visitor Center oraz w Old Faithful Lodge (największej drewnianej budowli w USA). Kilkanaście minut przed erupcją gejzeru, turyści zajmują miejsca na drewnianych ławkach, ustawionych na kształt amfiteatru. Erupcję poprzedza kilka mniejszych wybuchów wody. Gdy gejzer zaczyna grzmieć, rozpoczyna się prawdziwy spektakl.

Grotto Geyser

Popularny „celebryta”, Gejzer Grotto, rozpryskuje do pięciu metrów wody w każdym kierunku w czasie od 1,5 do 24 godzin. Dziwnie ukształtowany stożek mógł powstać w wyniku pokrycia drzew spiekiem krzemowym. Zlokalizowany jest mniej więcej w połowie drogi między Old Faithful a Morning Glory Pool. Nas spotkała tu spora niespodzianka: ścieżkę zagrodził nam bizon. Niewzruszenie pasł się wśród dymiących gejzerów przez piętnaście minut, aż spojrzał na grupkę osłupiałych turystów (w tym nas), westchnął i zniknął w lesie. Spotkamy go ponownie później, wracając z Morning Glory.

Morning Glory

Jedno z ulubionych miejsc turystów odwiedzających Yellowstone, Morning Glory Pool zostało nazwane ze względu na niezwykłe podobieństwo do kwiatu powoju, który jest jego imiennikiem. To głębokie, niebieskie źródło niestety padło ofiarą wandalizmu; przez lata ludzie wrzucali do niego tony monet, śmieci i kamieni. Wskutek tych działań, spadła temperatura wody, która w rezultacie zaczęła tracić intensywny kolor.

Old Faithful Basin – porady praktyczne

• Parking: Pięć wielkich parkingów przy Old Faithful Visitor Center. Toalety dostępne w Visitor Center i Old Faithful Lodge. Nieopodal parkingu znajduje się stacja benzynowa, lecz warto wiedzieć, że paliwo kosztuje tu dwa razy więcej niż poza parkiem.
• Szlaki: Gejzer Old Faithful znajduje się w zasięgu wzroku od Visitor Center. Natomiast szlak do Morning Glory to 4,5 kilometra.

West Thumb

Wizytę w Parku Narodowym Yellowstone zakończyliśmy nad jeziorem Yellowstone, a konkretnie przy grupie gejzerów West Thumb (dosłownie: „Zachodni Kciuk”).

Położone prawie na wysokości Rysów (2,357 m n.p.m.), jezioro Yellowstone przypomina wyglądem ludzką dłoń. Zajmuje powierzchnię 341 kilometrów kwadratowych, a więc ponad dwa razy tyle, co jezioro Śniardwy. Mimo działalności wulkanicznej, średnia roczna temperatura wody to zaledwie 7°C. Na dnie jeziora w okolicach West Thumb znajdują się naturalne „szyby wentylacyjne”, z których wydobywają się wyziewy wulkaniczne. Przy brzegu można dostrzec zarówno gotującą się wodę jak i mini-stożki wulkaniczne.

Abyss Pool

W tej części Parku Narodowego Yellowstone, największe wrażenie zrobiło na nas źródło Abyss Pool. To jedno z najgłębszych (16 m) źródeł w parku, a kolor jego wody zmienia się od szmaragdowego, przez błękit, aż po różne odcienie brązu. Od czasu do czasu, źródło wyrzuca w powietrze snopy wody, osiągające wysokość nawet 24 metry. Ostatnia taka erupcja miała miejsce w 1992 roku.

West Thumb – porady praktyczne

• Parking: Niewielki parking na kilkanaście aut. Na parkingu dostępne toalety.
• Szlak: W West Thumb dostępne są dwie trasy spacerowe: Inner Loop (0,4 km) i Outer Loop (0,8 km). Aby zobaczyć Abyss Pool, warto przejść szlak Outer Loop w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara.

Podsumowanie

Zwiedzanie Parku Narodowego Yellowstone to jak wizyta na innej planecie. Planując podróż na własną rękę, warto wziąć pod uwagę następujące kwestie:

• Pora roku: Najbezpieczniejszy czas na zwiedzanie Yellowstone to lato (połowa czerwca – połowa września). Wcześniej i później może spaść śnieg, a drogi dojazdowe mogą być nieczynne. Jedyna droga otwarta przez cały rok to ta prowadząca z lotniska Bozeman przez miejscowość Gardiner, a następnie przez North Entrance.
• Noclegi: Ze względu na krótkie okno pogodowe, ceny noclegów są tu horrendalne. Planując więcej niż dwa dni w Yellowstone, warto rozważyć nocleg w West Yellowstone lub Gardiner. Mając do dyspozycji tylko jeden dzień (lub jeden dzień plus nocleg), w zależności od trasy, można przenocować w Montanie (Livingston lub Bozeman) lub w Wyoming (Cody lub Greybull).
• Odległości: Czas przejazdu w Google Maps warto pomnożyć przez dwa. W Yellowstone często tworzą się korki spowodowane przez przechodzące zwierzęta i kierowców próbujących znaleźć miejsca parkingowe. Przed wyjazdem z hotelu warto pobrać mapę offline, ponieważ w parku narodowym nie ma zasięgu telefonu, GPS ani Internetu.