Park Narodowy Rocky Mountain

Po pełnej wrażeń wizycie w Denver, dziś wstaliśmy przed świtem i udaliśmy w kierunku Parku Narodowego Rocky Mountain. Uzbrojeni w Boost Oxygen – tlen w sprayu – wyruszyliśmy na spotkanie z jeziorami polodowcowymi i dzikimi zwierzętami.

Wybierasz się w Góry Skaliste w Kolorado, ale masz tylko jeden dzień? Zobacz dzisiejszy wpis i zaprojektuj własną podróż!

Park Narodowy Rocky Mountain

Wpisany na listę UNESCO, Park Narodowy Rocky Mountain znajduje się zaledwie 90 kilometrów od Denver (zobacz wpis: Denver w Jeden Dzień). Zajmuje powierzchnię dwa razy większą niż Warszawa. Przebiega tędy Continental Divide Trail, linia rozdzielająca rzeki spływające do Atlantyku i Pacyfiku. Najwyższym miejscem parku jest Longs Peak o wysokości 4346 m n.p.m. Park Narodowy Rocky Mountain słynie przede wszystkim z jezior alpejskich, szlaków wysokogórskich i dzikich zwierząt.

Posłuchaj śpiewu pirangi żółtorzytnej (Piranga ludoviciana), zamieszkującej zachodnie stoki Gór Skalistych. Nagranie pochodzi z domeny publicznej National Park Service – Rocky Mountain.

Od zarania dziejów, tereny parku stanowiły terytorium rdzennych Amerykanów: Ute, Arapaho i Szejenów. Mieszkali tu, dopóki nie zostali przegnani przez rząd federalny Stanów Zjednoczonych na początku XIX wieku. Wkrótce okazało się, że tereny przejęli górnicy i ranczerzy. Pojawiła się świadomość konieczności ochrony gór, zanim zostaną zniszczone na dobre. Dzięki temu, w 1915 roku objęto je parkiem narodowym.

Ekosystem parku dzieli się na trzy strefy:

• Górska: poniżej 2700 m n.p.m. Rosną tu sosny żółte, sosny górskie, jodły douglasowe, czereśnie ptasie i jałowce.
• Subalpejska: między 2700 a 3700 m n.p.m. Rosną tu świerki Engelmanna, porzeczki woskowe, jagody, arniki i kwiaty bliźniacze.
• Alpejska: powyżej 3700 m n.p.m. Rosną tu trawy wysokogórskie i miodunki pięciopłatkowe.

Zwiedzanie Rocky Mountain

O 5:30 opuściliśmy skromny motel w Longmont, położony w połowie drogi między Denver a wjazdem do parku. Gdy dotarliśmy do Estes Park, miejscowości trochę przypominającej Bukowinę Tatrzańską, ledwo co świtało. Sklepiki ze sprzętem wysokogórskim, ciepłymi swetrami w norweskie wzory i legendarnymi termosami firmy Stanley były jeszcze zamknięte na cztery spusty. Po prawej stronie mignął nam camping „Jellystone Park”, ozdobiony wielką figurą Misia Yogi. Na horyzoncie rysowały się już jednak szczyty górskie, co zwiastowało dobrą pogodę.

Przygotowanie wyprawy

Ponieważ wjazd do parku objęty jest obowiązkową rezerwacją (Timed Entry), na długo przed wylotem do Stanów rozpoczęliśmy „polowanie” na bilety. Okno rezerwacyjne na stronie Recreation.Gov otwierało się o 8:00 rano czasu górskiego, miesiąc przed dniem wjazdu do parku. Nie znając jeszcze dokładnej daty, nie mogliśmy zarezerwować wjazdu od razu. Pozostało nam „czatowanie” na liście rezerwowej, aż zwolnią się jakieś bilety.

Park Narodowy Rocky Mountain wydaje dwa typy rezerwacji: ogólną oraz do Bear Lake Corridor, najsłynniejszej części parku. Zapisaliśmy się na listę mailingową dla oczekujących. Dwa tygodnie później dostaliśmy powiadomienie, że zwolniło się miejsce do Bear Lake Corridor na 8:00 rano. W tym samym mailu przeczytaliśmy, że identyczne powiadomienie dostały aż 1704 osoby! Na szczęście bezzwrotny przelew w kwocie 2 USD przeszedł sprawnie i staliśmy się szczęśliwymi posiadaczami rezerwacji.

Choć początkowo system wydał nam się karkołomny, to w rzeczywistości wprowadzenie rezerwacji do Parku Narodowego Rocky Mountain znacznie ułatwia zwiedzanie. Przede wszystkim zmniejsza korki drogowe, umożliwia wygodne parkowanie oraz ogranicza liczbę osób na szlakach. Więcej informacji o rezerwacjach w Parku Narodowym Rocky Mountain przeczytasz na stronie NPS: Rocky Mountain – Timed Entry.

Cztery bramy wjazdowe

Do Parku Narodowego Rocky Mountain prowadzą cztery bramy wjazdowe: Grand Lake, Fall River. Beaver Meadows oraz Wild Basin. Ze względu na nocleg nieopodal Denver, najbardziej pasowała nam brama Beaver Beadows, gdzie zameldowaliśmy się wraz z pierwszymi promieniami słońca. W budce u strażnika kupiliśmy „America the Beautiful”, kartę która umożliwia wjazd do wszystkich parków USA przez najbliższy rok. Dostaliśmy mapkę parku wraz z instrukcją, że musimy poczekać na wjazd do Bear Lake Corridor do 8:00.

Mając wolną chwilę, podjechaliśmy w kierunku Trail Ridge Road, najwyżej położonej drogi asfaltowej w USA. Zatrzymaliśmy się na niewielkim parkingu przy wejściu na szlak do Deer Mountain. Zjedliśmy śniadanie: bułka z sezamem, sos Chick-Fil-A, szynka, ser żółty – zestaw, który będzie nam towarzyszył przez dwa tygodnie. W międzyczasie pobocza zaroiły się od dzikich zwierząt: łosi i jeleni.

Bear Lake Corridor

Parking i shuttle bus

Równo o 7:50 stawiliśmy się przy budce wjazdowej do Bear Lake Corridor. Pani ranger sprawdziła naszą rezerwację i paszporty, a następnie obdarowała nas naklejką na szybę. Tym samym oficjalnie znaleźliśmy się w najbardziej znanej części Gór Skalistych. Ze względu na to, że parking przy Bear Lake był już zapełniony, zostawiliśmy auto na Park & Ride. Stąd bezpłatny shuttle bus przewiózł nas nad samo jezioro.

Shuttle bus (żółta linia Bear Lake Route) kursuje od połowy maja do połowy października między 6:30 a 19:30. Autobusy odjeżdżają co 10-15 minut, a przejazd z Park & Ride do jeziora Bear Lake zajmuje około 20 minut. Zobacz aktualny rozkład jazdy i trasę autobusu na stronie NPS: Rocky Mountain – Shuttle Bus.

Szlak Bear Lake – Emerald Lake

Szczegóły szlaku:

• Odległość (w tą i z powrotem): 5 kilometrów
• Czas przejścia: 2 godziny
• Trudność szlaku: średnia

Spacer w kierunku Emerald Lake rozpoczęliśmy przy Bear Lake, mającym podobny status w Kolorado jak nasze Morskie Oko. Początkowo, szlak wiódł przez las sosnowy. Po drodze, łagodnie lecz sukcesywnie pnącej się w górę, minęliśmy dwa piękne jeziora: Nymph Lake i Dream Lake. Towarzyszyły nam pręgowce (tamias), niewielkie afrowiewiórki z ciemnym paskiem na grzbiecie. Powierzchnię Nymph Lake pokrywały liście nenufarów, zaś okolicę Dream Lake zdobiły szczyty Hallett Peak i Flattop Mountain.

Uważając na pręgowce, które nieustraszenie wędrowały między plecakami, zjedliśmy drugie śniadanie (orzechowe mini-tarty pecan pie z Walmartu). Ponieważ wkrótce mieliśmy zdobyć 3000 m n.p.m., rozpakowaliśmy Boost Oxygen. Kilka wdechów tlenu w sprayu pomogło nam odzyskać trochę energii. Po półgodzinnej wędrówce pod górę przez las, w końcu stanęliśmy nad skalistym brzegiem Emerald Lake. Krajobraz był tu dziki, wysokogórski. Na okolicznych szczytach zalegało jeszcze trochę śniegu.

Schodząc w kierunku Bear Lake poczuliśmy się zmęczeni. Tymczasem przed nami była jeszcze podróż po Trail Ridge Road oraz zwiedzanie Cheyenne, stolicy Wyoming. Podczas powrotu shuttle busem z Bear Lake do Park & Ride, drogę przebiegło nam stado dzikich indyków.

Trail Ridge Road

Około 11:00 opuściliśmy Bear Lake Corridor i rozpoczęliśmy zwiedzanie ogólnej części Parku Narodowego Rocky Mountains. Przed nami 30 kilometrów Trail Ridge Road, najwyżej położonej drogi asfaltowej USA. Trasa ta jest tak piękna, że otrzymała status All-American. Dostają je malownicze drogi, które stanowią atrakcję samą w sobie. Naszym celem był Alpine Visitor Center, lecz aby się tu dostać, musieliśmy pokonać najwyższy punkt całego wyjazdu: 3700 m n.p.m.

Minąwszy kilka punktów widokowych, w tym Many Parks Curve i Rainbow Curve, powoli wydostawaliśmy się z lasu. Krajobraz zmienił się diametralnie i jechaliśmy teraz przez bezkresną, alpejską tundrę. W pewnym momencie utworzył się niewielki korek, zarządzany przez parkowych strażników. Okazało się, że drogę zagrodziło wielkie stado jeleni, nie zwracających najmniejszej uwagi na sznur aut. Dopiero gdy jelenie oddaliły się na bezpieczną odległość, ruch został wznowiony.

Zanim wyasfaltowano Trail Ridge Road, z trasy korzystali rdzenni Amerykanie, podążając ze wschodu na zachód w poszukiwaniu pożywienia. Lud Arapaho nazywał ją Taienbaa [dosł. Gdzie Chodziły Dzieci]. Była bowiem tak stroma, że dzieci nie mogły być tu noszone, musiały iść na własnych nóżkach. Z kolei lud Ute oznaczał drogę kamiennymi kopczykami, do dziś widocznymi w niektórych miejscach. Aktualnie, Trail Ridge Road to 77-kilometrowy odcinek drogi US-40 między Estes Park a Grand Lake. Jej najwyższe części (w tym okolice Alpine Visitor Center) zamykane są na zimę, czyli od połowy października do połowy maja.

Rocky Mountain – Porady Praktyczne

Wybierasz się w Góry Skaliste? Zobacz kilka przydatnych porad, które ułatwią Ci planowanie wyprawy do tego dzikiego zakątka stanu Kolorado.

Rezerwacja biletu

Zwiedzanie Parku Narodowego Rocky Mountain od połowy maja do połowy października wiąże się z rezerwacją biletu. Rezerwacji można dokonać miesiąc przed planowaną datą wjazdu na stronie Recreation.Gov. Koszt wynosi dwa dolary za samochód, jest bezzwrotny i ważny jedynie z dokumentem tożsamości. Wyróżnia się dwa typy rezerwacji:

• Time Entry: rezerwacja ogólna (w tym Trail Ridge Road). Wymagana od 9:00 do 14:00.
• Time Entry + Bear Lake Corridor: rezerwacja ogólna plus korytarz Bear Lake (w tym dojazd do Park & Ride). Wymagana od 5:00 do 18:00.

Oprócz jednej z dwóch rezerwacji, należy kupić bilet wstępu. W naszym przypadku sprawdziła się karta „America the Beautiful” za 80 USD, ważna na okaziciela przez rok. Na wjeździe do parku, zarówno do części ogólnej jak i do Bear Lake Corridor sprawdzany jest paszport.

Transport

Główną bazą wypadową do Parku Narodowego Rocky Mountain jest Denver (zobacz wpis: Denver w Jeden Dzień). Znajduje się tu największe lotnisko w USA, oferujące znakomitą siatkę połączeń do każdego zakątka kraju i za granicę. W przeciwieństwie do wielu innych parków narodowych w Stanach Zjednoczonych, Rocky Mountain od biedy da się zwiedzić bez samochodu. Sezonowo, z Denver do Estes Park kursuje Bustang, dalekobieżny autobus. Z kolei z Estes Park można się dostać dodatkowo płatnym shuttle busem aż do przystanku Park & Ride w Bear Lake Corridor. Parkingi w Parku Narodowym Rocky Mountain są bezpłatne, lecz mają ograniczoną pojemność. Zwłaszcza szybko zapełnia się parking przy Bear Lake, gdzie latem trudno znaleźć miejsce nawet przed 5:00 rano.

Noclegi

Wschodnia część parku (od strony Bear Lake) dysponuje dobrze rozwiniętą bazą noclegową. W szczególności miejscowość Estes Park, położona tuż przy bramie wjazdowej do parku, oferuje mnóstwo opcji. Mając bardziej ograniczony budżet, warto rozważyć nocleg w okolicach Denver. Dużym zainteresowaniem cieszą się miejscowości takie jak Boulder, Fort Collins czy Lyons. My nocowaliśmy w motelu Travelodge by Wyndham w Longmont, który oceniamy pozytywnie.

Popularnością cieszą się również campingi, gdzie można przyjechać kamperem lub rozbić namiot. Rezerwacje noclegów rozpoczynają się z sześciomiesięcznym wyprzedzeniem. W Parku Narodowym Rocky Mountain jest pięć takich campingów:

• Timber Creek Campground: nieopodal wjazdu Grand Lake Entrance
• Moraine Park Campground: nieopodal wjazdu Beaver Meadows Entrance
• Aspenglen Campground: nieopodal wjazdu Fall River Entrance
• Glacier Basin Campground: zlokalizowany w Bear Lake Corridor
• Longs Peak Campground: nieopodal wjazdów Beaver Meadows i Fall River

Pogoda

Popołudniowe burze z piorunami są codziennością w sezonie letnim. Z tego względu, dłuższe trekkingi warto zaplanować na rano. Niezbędnym elementem wyposażenia są buty z mocną podeszwą, ubranie na cebulkę i płaszcz przeciwdeszczowy.

Wiosna (kwiecień – maj):
Wiosna dociera tu pod koniec kwietnia, choć śnieg nie należy tu do rzadkości. Pogoda o tej porze roku jest szczególnie nieprzewidywalna. Kwiaty zaczynają kwitnąć na niższych wysokościach pod koniec kwietnia lub na początku maja. Wiele szlaków nadal jest pokrytych śniegiem. Pod koniec maja otwierana jest droga Trail Ridge Road.

Lato (czerwiec – sierpień):
Na alpejskiej tundrze kwiaty kwitną od końca czerwca do początku sierpnia. Popołudniowe burze i wiatr są tu na porządku dziennym. Zawsze należy być przygotowanym na spadek temperatury ok. 5-10 °C.

Jesień (wrzesień – listopad):
Jesień przynosi przejrzyste, rześkie powietrze, błękitne niebo i zazwyczaj suchą pogodę. Może jednak zdarzyć się wczesna burza śnieżna. Liście osik zmieniają kolor na złoty w połowie września. Sezon godowy jeleni wapiti rozpoczyna się we wrześniu i trwa przez większą część października. Droga Trail Ridge Road zazwyczaj zamykana jest na zimę do połowy października.

Zima (grudzień – marzec):
Na dużych wysokościach panują arktyczne warunki. Częste są nagłe zamiecie śnieżne, silne wiatry i gruba pokrywa śnieżna. Większość wycieczek z noclegiem w wysokich partiach wymaga sprzętu odpowiedniego na temperatury poniżej -35 stopni Celsjusza. Warunki do narciarstwa i wędrówek na rakietach śnieżnych są najlepsze w styczniu, lutym i marcu.

Duża wysokość

Park Narodowy Rocky Mountain rozciąga się na wysokości od 2,316 m do 4,328 m n.p.m. Podróżując z nizin, warto zaplanować kilka dni na aklimatyzację. W miarę możliwości, unikaj wyczerpujących trekkingów w pierwszych dniach pobytu w parku. Jeśli, podobnie jak my, masz tylko jeden dzień na wizytę w Górach Skalistych, rozważ zakup tlenu w sprayu. Picie dużej ilości napojów zapobiega odwodnieniu i zmniejsza objawy choroby wysokościowej. Jeśli zauważysz zawroty głowy, rozstrój żołądka lub silny kaszel, od razu zjedź na niższą wysokość. Unikaj spożywania kawy i alkoholu.

Podsumowanie

Krajobraz Parku Narodowego Gór Skalistych pod wieloma względami kojarzył nam się z Tatrami Słowackimi. Jeziora polodowcowe wciśnięte w niecki u stóp górskich szczytów tworzyły surowy klimat. Turyści amerykańscy, mijający nas na szlaku do Emerald Lake, witali się z nami serdecznie, motywując do dalszej drogi. Gdyby nie ból głowy na Trail Ridge Road, to wizyta w parku byłaby naprawdę przyjemna.

Tego dnia zajechaliśmy jeszcze do Cheyenne, stolicy stanu Wyoming. Ta niewielka, ale urocza miejscowość, wywarła na nas bardzo pozytywne wrażenie. Obfotografowaliśmy tu wielkie kowbojskie buty i zawitaliśmy do pierwszego na świecie sklepu Wrangler. Spodobała nam się niezobowiązująca atmosfera tego miejsca.

Zainteresował Cię Park Narodowy Rocky Mountain? Zobacz inne parki narodowe w USA:

• Wielki Kanion Kolorado – Arizona
• Zion – Utah
• Dolina Śmierci – Kalifornia
• Badlands – Dakota Południowa
• Yellowstone – Wyoming

Tymczasem opuszczamy Kolorado i udajemy się w kierunku Wyoming, Nebraski i Dakoty Południowej. Pozostań z nami po więcej ciekawostek! 🙂