Park Narodowy Kemeri

Park Narodowy Ķemeri (łot. Ķemeru nacionālais parks) wyróżnia się ogromnymi obszarami bagiennymi. Największym z nich jest Wielkie Bagno Kemeri – największe moczary na Łotwie. Oprócz torfowisk, tutejszy krajobraz uzupełniają unikatowe źródła siarkowe, rozległe lasy oraz płytkie jeziora przybrzeżne. To także ważne siedlisko dla licznych gatunków ptaków, w tym ptaków migrujących, a także rzadkich zwierząt, takich jak orły morskie i wydry. W podmokłych łąkach kryją się ślimaki i małże.

Choć tylko niewielka część Parku Narodowego Kemeri udostępniona jest dla zwiedzających, można tu skorzystać z kilku szlaków pieszych. Najbardziej popularne to Szlak Wielkich Torfowisk (Lielā Ķemeru tīreļa laipa) oraz Szlak Trzcinowy (Kaņiera ezera niedru taka). Obie pętle, prowadzące wśród bagien, mają około 3 kilometry długości i nie sprawiają żadnych trudności technicznych.

Źródła siarkowe przyczyniły się do powstania uzdrowiska balneologicznego w Ķemeri, istniejącego już od 1838 roku. Stopniowo rozbudowywały się tu sanatoria, wykorzystujące lecznicze błota i wody siarkowe. Głównym obiektem kurortu jest Biały Zamek, unowocześniony w latach 30. ubiegłego wieku i pełniący rolę ważnego w czasach radzieckich. Od kilku lat jest w remoncie.

Wybierasz się na Łotwę i szukasz inspiracji? Sprawdź Park Narodowy Kemeri i zaplanuj podróż na własną rękę!

Park Narodowy Kemeri

Park Narodowy Ķemeri leży rzut kamieniem od piaszczystych plaż Morza Bałtyckiego, a także zaledwie kilkadziesiąt kilometrów od Rygi. Zajmuje powierzchnię około 380 km², co czyni go trzecim pod względem wielkości na Łotwie, po parkach narodowych Gauja i Raznas. Kemeri obejmuje zarówno torfowiska, jak też fragmenty lasów, jezior i terenów nadmorskich.

Park powstał, by chronić unikatowe na skalę regionalną torfowiska oraz związane z nimi ekosystemy. Torfowiska zajmują jedną czwartą powierzchni parku. Można tu znaleźć zarówno torfowiska niskie, przejściowe i wysokie. Utworzony w 1997 roku, park narodowy łączy ochronę przyrody z edukacją i turystyką. To właśnie tutaj narodził się Szlak Wielkich Torfowisk, dzięki któremu można bezpiecznie i wygodnie odkrywać ten delikatny świat.

Jak wygląda Park Narodowy Kemeri?

Jednym z najważniejszych elementów Parku Narodowego Kemeri są jeziora, będące pozostałością Morza Litorynowego – prehistorycznego Bałtyku. Torfowiskowe zagłębienia powstają w wyniku rozrostu warstwy torfu. W rezultacie, na jej powierzchni pojawiają się pęknięcia, które następnie wypełniają się wodą. Tworzą labirynt błękitnych tafli wodnych, pływającego torfu, wysp i półwyspów. Nad niektórymi jeziorami rozstawiono drewniane leżaki i ławeczki, dzięki którym można odpocząć wśród tych cudów przyrody.

Rośliny w Parku Narodowym Kemeri

Klimat torfowisk w Parku Narodowym Kemeri jest bardzo specyficzny. Ziemia jest kwaśna i uboga w składniki odżywcze, a zwiększona wilgotność podłoża powoduje niedobór tlenu dla korzeni. Właśnie dlatego rośliny torfowiska są wyjątkowo odporne i przystosowane do tych trudnych warunków.

Gros roślinności tworzą owoce jagodowe. Rośnie tu na przykład borówka czarna i bagienna, a także żurawina błotna, będąca skarbnicą witamin i antyoksydantów. Im dalej w bagno, tym więcej skarłowaciałych sosen pospolitych, wyrastających na nie więcej niż metr ponad kępki torfowiska. Wśród nich połyskują białe pompony wełnianki pochwowatej, przypominające kłębki bawełny na cienkich patykach.

Ale moczary Kemeri pełne są też roślin niebezpiecznych. Rosiczka długolistna wabi owady lepką substancją, przypominającą rosę. Modrzewica pospolita, choć do złudzenia przypomina rozmaryn, jest trująca. Kiedyś zwano ją „rozmarynkiem bagienko”, a także Andromedą. Ta ostatnia nawiązuje do skojarzenia korzeni wiszących w wodzie z grecką boginią, przykutą do skały na morzu, z nogami obmywanymi przez fale.

Zwierzęta Parku Narodowego Kemeri

Park Narodowy Kemeri przede wszystkim przyciąga miłośników ptaków, ponieważ to jedno z najlepszych miejsc na Łotwie do obserwacji ptactwa wodno‑bagiennego. Często można tu dostrzec smukłe sylwetki żurawi. W płytkich wodach i na brzegach jezior swoje gniazda buduje łęczak, ptaszek wędrowny w szaro-brązowe groszki. Co ciekawe, w Parku Narodowym Ķemeri nie występują ptaki endemiczne, czyli takie, które występują tylko na Łotwie. Jednak wielu ornitologów przyjeżdża tu, by obserwować ptaki, które są rzadkie w innych częściach Europy.

Na polach przylegających do parku narodowego widzieliśmy wiele krów rasy Heck. Zostały wyhodowane w Niemczech w latach 30. przez braci Heck jako próba odtworzenia wymarłego tura. Choć nie są genetycznie identyczne z turami, mają podobny wygląd: są masywne, z ciemnym umaszczeniem i charakterystycznymi, łukowatymi rogami. Ku naszemu rozczarowaniu krowy, przyzwyczajone do życia na wolności, nie dały się sfotografować.

Zwiedzanie Parku Narodowego Kemeri

Mając na uwadze ograniczony czas zwiedzania, zdecydowaliśmy się na Szlak Wielkich Torfowisk. To był strzał w dziesiątkę!

Szlak Wielkich Torfowisk – trasy

Cel naszej podróży w Parku Narodowym Kemeri stanowił Szlak Wielkich Torfowisk, składający się z dwóch pętli. Obie ścieżki są łatwe technicznie i dostępne dla osób w różnym wieku. To jedna z najlepiej przygotowanych tras edukacyjnych w Parku Narodowym Ķemeri, idealna do obserwacji przyrody i fotografii.

Pętle Szlaku Wielkich Torfowisk:

1. Krótsza – niebieska pętla (1.5 km)
Idealna dla rodzin z dziećmi lub na szybki spacer. Rozpoczyna się przy parkingu i biegnie przez fragmenty lasu, ale kończy się nad malowniczymi torfowiskowymi zbiornikami. Bez wysiłku można tu poczuć istotę tego miejsca.

2. Dłuższa – żółta pętla (3.5 km)
To nieco dłuższa wycieczka (sprawdź trasę na mapie), pozwalająca dogłębnie poznać florę i faunę torfowisk Kemeri. Główne atrakcje:

• Drewniana wieża widokowa – Widok przypomina obraz z drona. Ciągnące się na kilometry mokradła, labirynt luster wody i pocięte przez torfowiska wysepki wyglądają niesamowicie zwłaszcza w promieniach popołudniowego słońca.
• Szkoła na świeżym powietrzu – Mała, drewniana pętla z kładek, z mównicą pośrodku. To miejsce, gdzie przedstawiciele parku narodowego prowadzą zajęcia edukacyjne o wrażliwym ekosystemie torfowisk.

Wybraliśmy dłuższy szlak, będący okazją do fotografii, ciszy i kontaktu z dziką przyrodą. Co ważne, na całym szlaku spotkaliśmy zaledwie garstkę turystów. Dzięki temu można spędzić całe godziny w pełnym skupieniu, słuchając śpiewu ptaków, brzęczenia owadów i plusku wody.

Szlak Wielkich Torfowisk – porady

DOJAZD prowadzi leśną, ale wygodną drogą. Po zjeździe z asfaltu zatrzymać się przy malowniczym cmentarzu prawosławnym, ukrytym wśród smukłych sosen. Spory parking z toaletami mieści się tuż przy wejściu na szlak (GPS: Parking In The Ķemeri National Park – Swamps). Parking (płatny u parkingowego) w 2025 roku kosztował 4€ od auta. Sam wstęp do parku narodowego jest bezpłatny.

PORUSZANIE SIĘ po Parku Narodowym Kemeri (Szlak Wielkich Torfowisk) jest intuicyjne. Na parkingu można wziąć bezpłatną mapkę, doskonale sprawdza się także aplikacja offline maps.cz. Przy każdym rozstaju dróg umieszczone są drogowskazy (po łotewsku i po angielsku), wskazujące dalszą trasę, a także najkrótszą drogę powrotną na parking.

PROWIANT. Warto spakować wodę, gdyż ani na parkingu, ani w samym parku nie ma żadnych sklepów. Spray na komary jest tu koniecznością, gdyż nieznośne owady atakują gdy tylko wejdzie się do lasu. Na szczęście znikają na samych bagnach, gdzie skutecznie przegania je wiatr. Latem warto przygotować też krem z filtrem UV, gdyż zdecydowana większość pętli prowadzi na otwartym słońcu.

Podsumowanie

Wizyta w Parku Narodowym Kemeri była pierwszym punktem podróży po Łotwie i od razu wywarła pozytywne wrażenie. Przeszliśmy dłuższą, żółtą pętlę Szlaku Wielkich Torfowisk i weszliśmy na wieżę widokową, skąd obserwowaliśmy pływające kępy torfu.

Choć jeszcze na parkingu spryskaliśmy się Muggą 40%, mającą za zadanie chronić nas przed komarami, w rzeczywistości te były nieustraszone. Wystarczyło zatrzymać się dosłownie na chwilę przez tablicą informacyjną w lesie, aby otoczyły nas bzyczącą chmarą. Na szczęście zniknęły gdy tylko postawiliśmy stopę na drewnianej kładce.

Tego samego dnia pojechaliśmy do Jurmały, gdzie spacerowaliśmy po szerokiej, piaszczystej plaży nad Morzem Bałtyckim, cichej, bez ani jednego parawanu. Kolejnego dnia odwiedziliśmy starówkę w Rydze, wdrapaliśmy się na wieżę katedry, gdzie może wejść jedynie 30 osób dziennie i zjedliśmy pierożki pielmieni. Ryga zagości wkrótce na blogu w osobnym artykule. 🙂

Jeśli szukasz nieoczywistego miejsca, które oferuje kontakt z przyrodą, bez tłumów, to Szlak Wielkich Torfowisk jest dla Ciebie! Pierwszy raz na Łotwie? Sprawdź artykuł Łotwa – Informacje Praktyczne. Więcej porad dotyczących zwiedzania znajdziesz także na oficjalnej stronie Parku Narodowego Kemeri.

Wybierasz się do Parku Narodowego Kemeri? A może masz jakieś polecajki? Daj znać w komentarzu! 🙂

Powiązane wpisy:

Łotwa – Informacje Praktyczne