USA – Park Narodowy Bryce Canyon

Dziś przed nami Bryce Canyon, niedoceniany cud natury w stanie Utah.

Bryce Canyon National Park to jedno z najbardziej niezwykłych miejsc w Ameryce, które przyciąga turystów z całego świata swoimi unikalnymi formacjami skalnymi i niezapomnianymi krajobrazami. Zlokalizowany w południowo-zachodniej części Utah, ten park narodowy oferuje nie tylko panoramiczne widoki, ale również możliwość spotkania dzikich zwierząt, takich jak kondory kalifornijskie, pieski preriowe i 60 gatunków motyli. Trzy dni temu park narodowy Bryce Canyon obchodził 100-lecie założenia, a dziś to 12-ty najmniejszy park narodowy USA.

Wybierasz się do Utah i szukasz inspiracji? Poznaj Kanion Bryce i zobacz dzisiejszy wpis!

Bryce Canyon i Korytarz Mormonów

Kanion Bryce znajduje się w regionie znanym jako Mormon Corridor (Korytarz Mormonów). Korytarz ten rozciąga się od Salt Lake City w Utah, aż po stany Arizona, Nevada, Idaho i Wyoming. Jest to obszar zasiedlony przez pionierów mormońskich ponad 100 lat temu i ma duże znaczenie historyczne i kulturowe dla Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich (LDS Church – nie mylić z LSD!).

Do Korytarza Mormonów wrócimy jeszcze w październiku, po wizycie w Salt Lake City. 🙂

Kanion Bryce to nie kanion

Bryce Canyon jest bardziej amfiteatrem geologicznym niż tradycyjnym kanionem. Powstał dzięki długotrwałej erozji wapiennych i ilastych skał osadowych, które są wrażliwe na wodę i wiatr. To właśnie te siły natury wyryły setki hoodoos – smukłych, stożkowatych formacji skalnych o różnych kształtach i rozmiarach. Każdy z hoodoos wyróżnia się unikalnymi detalami i barwami, które zmieniają się w zależności od oświetlenia. Najwyższe hoodoos osiągają wysokość aż 45 metrów! Bryce Canyon to największa na świecie tego typu kolekcja formacji skalnych.

Według miejscowego przesądu wierzy się, że jeśli przyjrzysz się bliżej kapturom i skałom, zobaczysz twarze tych, którzy zamienili się w kamień.

Skąd się wzięły słynne hoodoos?

Te wyjątkowe obiekty geologiczne w Bryce Canyon powstały głównie w wyniku procesu zwanego klinowaniem szronu, który działa w podobny sposób, jak powstają dziury w jezdni. Każdej zimy śnieg topnieje wokół iglicy skalnej, a następnie wsiąka we wszelkie pęknięcia. Kiedy woda zamarza, rozszerza się o prawie 10%, rozciągając istniejące pęknięcia. Każdego roku w parku narodowym Bryce Canyon dokonuje się około 200 cykli zamrażania i rozmrażania.

Dlaczego hoodoos są pomarańczowe?

Większość formacji skalnych w Bryce Canyon pokrytych jest tlenkiem żelaza. Ale to rdza, bakterie i woda są odpowiedzialne za oszałamiające pomarańczowe i czerwone kolory. Na powierzchni skał żyją również bakterie, które wydalają żelazo, mangan i inne minerały przylegające do powierzchni. Efekt ten nazywany jest lakierem pustynnym, który “farbuje” skały na czerwonawy kolor. Z kolei skomplikowane białe linie zdobiące hoodoos powstają, gdy woda spływa po skałach i wyparowuje, osadzając sól.

Nasza opowieść

Pożegnaliśmy się dzisiaj z Arizoną, przesunęliśmy zegarki o godzinę do przodu i udaliśmy się do hrabstwa Garfield w Utah, wprost na płaskowyż Paunsaugunt. Nazwa hrabstwa wywodzi się od nazwiska Jamesa A. Garfielda, 20-go prezydenta Stanów Zjednoczonych Ameryki, zaś Paunsaugunt w języku Indian Payute oznacza “ziemię bobrów”. Naszym celem był Park Narodowy Bryce Canyon, nazwany tak na cześć amerykańskiego pioniera Ebenezera Bryce, który założył tu kościół mormonów. Jednak to nie Ebenezer Bryce, a John Wesley Powell odkrył tereny dzisiejszego parku narodowego. Powell, którego imieniem nazwano jezioro w Page, stracił prawą dłoń w czasie wojny domowej, a potem wybrał się z dziewięcioma śmiałkami na spływ drewnianymi łodziami po Wielkim Kanionie Kolorado. Mijając po drodze niewielkie lotnisko w Page i jezioro Powell, przez dłuższy czas jechaliśmy pustą, płaską równiną, kontemplując zamierzchłe czasy.

Mt Carmel Junction

Zatrzymaliśmy się na chwilę w Mt Carmel Junction, na rozstaju dróg prowadzących do najsłynniejszych parków narodowych stanu Utah: w lewo do Zion, w prawo do Bryce. Na zakurzonej stacji benzynowej kalifornijskiej sieciówki Chevron zauważyliśmy auto na numerach rejestracyjnych Mississipi. – How kin ah he’p you? (How can I help you?) – spytał kierowca z charakterystycznym południowym akcentem, odpalając papierosa. Chcieliśmy zatankować, jednak stacja była nieczynna. Kierowca wyjaśnił, że czeka aż przyjdzie sprzedawca, bo poza sezonem ma “elastyczne godziny pracy”. Kiedy otworzą stację? Nie ma pojęcia, ale przecież jemu nigdzie się nie spieszy. Przejechał już 1600 mil, przed sobą ma drugie tyle. Dokąd się wybiera? Jeszcze nie wie. Może Arizona albo Montana? American Dream..

Visitor Center

Mimo wczesnej godziny, parking przy Visitor Center w parku narodowym był prawie całkowicie zapchany. Na poboczach wciąż połyskiwały resztki starego, twardego śniegu. Podobnie jak w Grand Canyon (zobacz wpis: Wielki Kanion Kolorado) tak i tutaj skorzystaliśmy z systemu shuttle bus. Niespiesznie – w końcu Bryce Canyon leży ponad 2100 metrów n.p.m. – przeszliśmy przez ulicę przy Visitor Center i odczekaliśmy chwilę na przystanku. Minął nas ogromny amerykański tir, który ciągnął za sobą kamper mogący pomieścić przynajmniej kilkanaście osób. Za kamperem wlókł jeszcze przyczepę z czterema gigantycznymi quadami. Nie było nam dane zobaczyć jak tir manewrował po wąskich parkowych drogach, bowiem podjechał biało-zielony shuttle bus i udaliśmy się na spotkanie z hoodoos.

Trekking po śniegu

Ze względu na wiosenną aurę (połowa kwietnia), na szlakach Bryce Canyon zalegał jeszcze śnieg. Nasz pierwszy kontakt z hooodoos był nie do opisania. Amfiteatr Bryce, złożony z setek tysięcy skalnych iglic mienił się wszystkimi odcieniami pomarańczy. Wieżyczki odcinały się wyraźnie na tle śniegu i błękitnego, bezchmurnego nieba. Spacerowaliśmy krawędzią amfiteatru, na przemian zachwycając się widokami i zataczając się od sosny do sosny, próbując złapać równowagę na twardym śniegu. W połowie spaceru między Sunset Point a Sunrise Point pojawili się lokalni towarzysze: łosie z olbrzymimi porożami i podobne do wiewiórek susłouchy. Mimo że najpiękniejszy szlak parku – Navajo Trail Loop – był jeszcze nieczynny, natknęliśmy się na kilku niepoważnych turystów, którzy zjeżdżali po nim na czterech literach.

Cedar City

Z żalem opuściliśmy Sunrise Point i wróciliśmy shuttle busem do Visitor Center. Stamtąd pozostało nam półtorej godziny drogi do Cedar City, gdzie zjedliśmy rewelacyjną pizzę w Centro Woodfire Pizzeria. Nie mamy porównania, ale podobno to najlepsza pizza w całym Utah.

Podobnie jak Bryce Canyon, tak i Cedar City należy do Korytarza Mormonów. Miasteczko powstało bowiem dzięki mormonom, którzy wybudowali tu pierwszą hutę. Na cześć tego wydarzenia hrabstwo, w którym znajduje się Cedar City nosi nazwę Iron (“żelazo”). Geograficznie, miasteczko leży w Wielkiej Kotlinie (Great Basin), zaledwie 30 kilometrów od piekielnie gorącej pustyni Mojave i 50 kilometrów od najbliższej stacji narciarskiej Brian Head Resort. Utah to stan pełen kontrastów.

Porady praktyczne

Dojazd

Do Bryce Canyon prowadzą dwie drogi z Cedar City: numer 17 przez Hatch i numer 40 przez Panguitch. Podróżując w sezonie zimowym warto mieć na uwadze, że któraś z nich (zwykle numer 17) może być nieprzejezdna. Dodatkowo, od stycznia do marca po parku NIE kursuje shuttle bus. Warunki są wtedy naprawdę zimowe i udając się na ewentualny trekking należy wyposażyć się w sprzęt do górskiej turystyki zimowej (w tym raki).

Zwiedzanie

Canyon Bryce zwykle zwiedza się w połączeniu z innymi parkami narodowymi, w szczególności z Zion. Z tego względu warto zaopatrzyć się w America the Beautiful, czyli kartę wstępu do wszystkich amerykańskich parków narodowych. Karta kosztuje 80 dolarów i jest ważna przez rok. Może z niej skorzystać właściciel karty plus pasażerowie auta.

Mimo niewielkich rozmiarów (145 kilometrów kwadratowych), Bryce oferuje wiele ciekawych tras o różnym stopniu trudności. Można go zwiedzać zarówno podjeżdżając na kolejne punkty widokowe autem lub shuttle busem, lub udać się na trekking.

3 najpopularniejsze szlaki w Bryce Canyon to:

• Navajo Loop & Queens Garden Trail
  Długość trasy: 5 km
  Czas przejścia: około 1,5h
  Trudność szlaku: średnia

• Navajo Loop Trail
  Długość trasy: 1,5 km
  Czas przejścia: około 1h
  Trudność szlaku: średnia

• Sunset Point to Sunrise Point
  Długość trasy: 2 km
  Czas przejścia: około 30 min
  Trudność szlaku: łatwa

Przydatne linki

Wybierasz się do Parku Narodowego Bryce Canyon? Oto kilka przydatnych linków:

• Plan zwiedzania (1-3 godziny): zobacz plan
• Plan zwiedzania (4 godziny i więcej): zobacz plan
• Godziny otwarcia parku: zobacz
• Mapa dojazdu do parku: mapa
• Shuttle bus: rozkład jazdy
• Parking: sprawdź dostępne parkingi
• Dokładny opis szlaków znajdziesz na AllTrails – Bryce

Spodobał Ci się wpis? Będzie nam miło, jeśli zostawisz komentarz 🙂